Voynich Sulat ng Pagsulat: Walang Matalinong Artipisyal na Maaaring Mababatid Ito

Taliwas sa tanyag na paniniwala, si Wilfrid M. Voynich ay hindi ang may-akda ng mga mahuhusay na manuskrito ng sulat-kamay na nagdala ng kanyang pangalan, ngunit ang nagbebenta ng libro na binili ito noong 1912. Hindi pa alam kung ang Manoycript ng Voynich ay isang aklat ng pangkukulam., mga recipe ng pagluluto o isang manu-manong sa mga halamang gamot. Sa mga kakatwang guhit ng halaman, mga hubad na buntis na naliligo sa berdeng likido at mga palatandaan ng astrolohiko, walang sinuman ang nag-decipher ng ito - hindi kahit na artipisyal na katalinuhan.

Kapag inilalapat ito sa teksto, ang pananaliksik ay karaniwang tinanggihan ilang sandali dahil walang katuturan (o ang artipisyal na katalinuhan ay hindi matalino tulad ng naisip namin na ito ay sa pagsasalin).

Ang isa sa mga huling pagtatangka ay dumating noong 2016, nang ang propesor sa agham ng computer na si Greg Kondrak at mag-aaral na si Bradley Hauer ng University of Alberta (Canada) ay nagkukuwenta ng teksto, ngunit kakaunti lamang ang mga bagay, tulad ng kung gaano kadalas ang liham na lilitaw at kung ano ang mga kumbinasyon ang pinaka-karaniwan. Sa teorya, maihahambing nila ang manuskrito sa mga umiiral na wika at sa gayon ay makahanap ng isang tugma.

Bilang batayan, ginamit nila ang Universal Deklarasyon ng Karapatang Pantao, na nakasulat sa 380 na wika. Walang mga neural network o malalim na pag-aaral ang ginamit; ang mga algorithm ay batay sa pagsusuri ng istatistika ng mga modernong wika, na hindi pangkaraniwan mula nang isinulat ang manuskrito noong ika-15 siglo.

Ang misteryo ay nananatili

Sa pamamagitan ng paglathala ng isang artikulo, naiulat ng pares na natuklasan na ang orihinal na wika ng Voynich Manuscript ay Hebreo, na kalaunan ay nai-code. Maraming mga tao ang nagtaka kung paano sila nakarating sa konklusyon na ito, dahil ang AI ay hindi sanay para sa wikang ito sa form na archaic nito.

Kahit na ang mga algorithm ay itinuro sa isang wika, hindi nila masuri ang posibilidad ng bawat tugma. Nangangahulugan ito na hindi talaga alam kung ang teksto ay nasa wikang Hebreo. Ipinagpalagay ni Kondrak at Hauer na ang manuskrito ay isang anagram, na nangangahulugang ang mga titik sa bawat salita ay pinahiran, na magpapahintulot sa higit na kalayaan sa pagbibigay kahulugan sa teksto - iyon ay, maaari itong maging isang aklat ng pangkukulam, mga recipe sa pagluluto o isang herbal handbook .

Ang paggamit ng artipisyal na katalinuhan upang malutas ang misteryo ng Manuscript ng Voynich - at nabigo ito nang walang kahirap-hirap - nagtataas ng isa pang tanong: ang artipisyal na katalinuhan ay nahihirapang lubos na maunawaan ang mga kumplikado ng wika ng tao. Para sa South Korean artipisyal na kumpanya ng intelektwal na kumpanya ng siyentipiko na si Mind Ai John Doe, mayroong isang malaking pagkakaiba sa pagitan ng natural na pagproseso ng wika, isang subset ng artipisyal na katalinuhan, at ang tinatawag niyang "natural na wika ng pangangatwiran."

Ayon sa kanya sa Medium, ang natural na pagproseso ng wika ay batay sa pagsasanay sa computer upang manipulahin ang wika ng tao, at ito ay nakasalalay sa mga algorithm ng pag-aaral ng machine at neural network. Nangyayari ito, halimbawa, kapag ang mobile user ay nakikipag-usap kay Alexa o Siri, o kapag natutunan niya kung paano tapusin ang kanyang mga pangungusap (tulad ng sa Gmail).

Habang mabuti sa ginagawa nila araw-araw, para sa John Doe AI "ay hindi makakamit ang mastery ng wika dahil ang mga algorithm ay hindi alam kung ano ang kanilang ginagawa." Iyon ay, kakailanganin ng AI na magkaroon ng tunay na intelektuwal na tao upang maunawaan ang konteksto, ang tono at kahulugan ng sinabi, at kabilang dito ang pag-unraveling misteryo na nakatago sa mga pahina ng Voynich Manuscript.